มารดาแม่เก๊า  ผู้เฝ้าห่วงหา  ก่อเกิดลูกมา  เลี้ยงหาบุตรเจ้า
ตั้งแต่ต๊องมาน  สำราญบ่เศร้า  เซาะหาสิ่งเอา  เกียมพร้อม
บำรุงร่างก๋าย  มากมายได้น้อม  เงินทองขอดต้อม  รุมรา
เก้าเดือนก่อนนี้  บุตตรี๋บุตต๋า  อยู่ในคัพภา  มารดาโอบอุ้ม
อดส้มอดหวาน อาหารเกยตุ้ม  ก๋ำกิ๋นเกาะกุม  ต้องเว้น

ยามลูกเกิดมา  อดสาเลี้ยงเน้น  หาเงินเป๋นเส้น  เลี้ยงดู
ลำบากยามเลี้ยง  ขอเพียงลูกสู  ใหญ่มาเป๋นจู  เป๋นคนดีอั้น
แม่เลี้ยงลูกหลาย  ใจ่หมายเกาะกั้น  จิตเจตสัมพันธ์  กว่าล้น
หนึ่งวันในปี๋  แม้นมีกล่าวป๊น  กำหนดแต่ต้น  วันมา
ว่าวันแม่แล้ว  ผ่องแผ้วแตนหา  กตัญญุตา  ใจ่ก่าเต๊าอั้น

เวลาแม่มี  เหลือตี่กล่าวกั้น  กู่งายยามวัน  บ่เว้น
จุ๋งตอบแตนกุณ  อุดหนุนบ่เร้น  ใจ่เพียงตื่นเต้น  วันเดียว
แม่เปรียบเหมืนพระ  อรหันเปี๋ยว  มีแค่องค์เดียว  หนึ่งในโลกหล้า
กตัญญุตา  ฮู้มากล่าวอี้  เต๊านี่ลวดลวางลง  ก่อนแหล่นายเหย (หนานชาติ ใจแก้ว)