เหรียญว่าวจุฬาหลวงปู่สรวงสร้างและปลุกเสกโดยมหาฤษีและหลวงปู่สรวงเสกแล้วรวยเนื้อทองฝาบาตรมีจีวรกับชานหมากหลวงปู่สรวงติดที่เหรียญด้วยครับรับมากับมือ หลวงปู่สรวงลูกศิษย์ท่านเล่าว่าหลวงปู่สรวง หักคอปลาช่อน มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลวงปู่สรวงท่านออกธุดงค์ในเขต อ.กันทรลักษณ์ จ.ศรษะเกษ มีลูกศิษย์ไม่เต็มบาทไปด้วยอีกคนหนึ่งจำไม่ได้แล้ว่ว่า หมู่บ้านที่ท่านธุดงค์ผ่านชื่อหมู่บ้านอะไร รู้แต่ว่าพอไปถึงก็จวนจะคําแล้ว โพล้เพล้เต็มที ก็เริ่มมองหาที่สำหรับปักกลดเพื่อพักผ่อนในคําคืนที่จะมาถึง ตามปกติหลวงปู่จะไม่จำวัดในหมู่บ้าน ในที่ชุมชนมีคนพลุกพล่าน ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ท่านเดินเลาะเลียบเข้าไปในป่าตามชายหมู่บ้าน ไม่ยอมเดินเข้าไปในหมู่บ้าน และไปหยุดพักในป่าบนเขาห่างจากหมู่บ้านพอสมควร ด้วยความที่เดินทางกันมาทั้งวันก็เลยหิว วันนั้นทั้งวันมีแต่นําเปล่าที่ตกถึงท้อง ไม่มีอาหารอย่างอื่น อาการหิวก็เลยเก็บไว้ไม่มิดปิดไว้ไม่อยู่ หน้ามืดจะเป็นลมเสีซะให้ได้หลวงปู่ท่านคงจะรู้และก็ดูออกว่าเราหิว แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่แม้แต่จะบอกให้เราเข้าไปหาอาหารในหมู่บ้านมากินให้หายหิว เมื่อหลวงปู่ไม่บอกไม่พูด หิวอย่างไรก็ต้องทน ต้องอดนั่งอยู่อย่างนั้นกับท่านต่อไป สำหรับสถานที่จะพักปักกลดได้แล้ว หลวงปู่ก็เดินหายลับเข้าไปในป่าอย่างเงียบๆ ปล่อยให้เรานั่งรออยู่อย่างนั้นโดยท่านไม่ได้บอกหรือสั่งอะไร นอกจากกอไฟไว้ไล่ยุงเท่านั้น สักพักท่านก็เดินกลับมา ไม่ได้มาตัวเปล่า ในมือของหลวงปู่สรวงมีปลาช่อนตัวเขื่องขนาดประมาณเท่าๆ กับแขนของผู้ใหญ่กำติดมือดิ้นกระแด่วๆ มาด้วยตัวหนึ่งมื่อเดินมาถึงกองไฟที่ก่อเอาไว้หลวงปู่ท่านไม่พูดพล่ามทำเพลงให้เสียเวลา ท่านจัดการหักคอปลาช่อนเคราะร้ายร้ายตัวนั้นดังเ แล้วโยนปลาช่อนดวงซวยตัวนั้นเข้ากองไฟอย่างหน้าตาเฉย ทำเหมือนอย่างกับว่า การหักคอปลาเป็นเรื่องธรรมดาๆ ซะอย่างนั้นแหละเมื่อเผาจนปลาสุกดี พอปลาสุกท่านก็แบ่งปลาออกเป็น 3 ส่วน ส่วนหางให้คนไม่เต็มบาท ส่วนกลางให้พ่อบุญ +ส่วนหัวท่านฉันเอง พ่อบุญ++เล่าว่า ปลาอร่อยมากทั้งสดทั้งเหนียวพอดีเสียแต่ว่ากินลำบากอยู่บ้าง ต้องค่อยๆ ลอกหนังปลาออก ไม่ให้ขี้เถ้าเปื้อนเนื้อปลา ลอกหนังแล้วก็กองไว้ที่ก้อนหินข้างๆตัว ก้งปลาก็กองรวมไว้ด้วยกัน หลังจากกินอิ่มดีแล้ว หลวงปู่เรียกให้ลุกขึ้นตามท่านลงไปที่หมู่บ้านตีนเขา เพื่อทำนํามนต์ให้ชาวบ้าน พอไปถึงเห็นชาวบ้านเตรียมครุนําถังนํานั่งรอกันอยู่ อย่างกับว่านัดกันไว้ หลวงปู่ก็แค่เอานิ้วมือจุ่มลงไปแกว่งในนําให้ทีละราย เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ ชาวบ้านถวายเงินคนละ 10 บาท 20 บาท ท่านไม่รับส่งเงินคืนให้ชาวบ้านหมดเขาไม่รู้ทำไง ก็เลยไปตักข้าวสารมาให้เอาขึ้นไปหุงกินบนเขา เมื่อกลับขึ้นมาถึงที่พักบนเขา ก็จวนมืดแล้ว พ่อบุญ+จึงเตรียมหุงข้าวกินมื้อเย็น และเมื่อมองไปที่หนังปลากับก้างปลาที่ลอกแกะทิ้งไว้บนก้อนหิน ก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่พบว่ามันกลายเป็นเปลือกมันสำปะหลัง เท่านั้นแหละ  ลงบุญ+ก็ร้องเอะอะใส่หลวงปู่""โอ๊ยยๆ..หลวงตาตั๋วข้า หลวงตาตั๋วข้า"" ..ตั๋ว ภาคอีสานแปลว่า หลอก "" หลวงปู่เพียงแค่หัวเราะหึๆ ลุงบุญ+เล่าว่า จากนั้นก็ไปสำรวจดู เดินตามรอยเท้าที่ท่านหายไปหาปลา ก็ไปเห็รอยขุดมันสำประหลัง ก็ทำให้เราคิดได้ว่ามำไมเราไม่เฉลียวใจเลยว่า แถวนั้นมันไม่มีนําไม่มีห้วยไม่มีลำธารเลยแล้วหลวงปู่จะเอาปลามาจากไหนมาให้ เหลือเชื่อ ขอขอบพระคุณวัดไพรพัฒนา อ.ภูสิงห์ จ.ศรีษะเกษ ที่ให้ข้อมูลครับ  เหรียญนี้ลูกศิษย์ท่านบอกว่าใช้แก้ไขดวงชะตาไม่ให้ตกต่ำแก้เหตุร้ายให้กลายเป็นดีเป็นคนที่คิดไม่ดีให้กับมาคิดดีกับเรา และโชคลาภ