พระรอดหลัง อ ครูบาอินทร วัดสันป่ายางหลวง เนื้อดินหลังฝังพลอย รุ่นอัญญมณีศรีหริภุญชัย หายากครับ

ท่านพระครูปัญญาธรรมวัฒน์ ครูบาอินทร ปญฺญาวฑฺฒโน จัดสร้างปี พ.ศ.2538

 

#ประวัติความเป็นมาพระรอดหลังอ. ในปีพุทธศักราช ๒๕๒๙  ท่านพระครูปัญญาธรรมวัฒน์ (ครูบาอินทร ปญฺญาวฑฺฒโน)

ได้สร้างพระอุโบสถหลังใหม่แทนหลังเก่าซึ่งชำรุด ในปีนั้นท่านได้พิจารณาว่า ในงานฉลองอุโบสถหลังใหม่จะเอาอะไรเป็นที่ระลึกแก่ญาติโยมตลอดจน พุทธบริษัทที่ได้ร่วมกันสร้างพระอุโบสถ

  ในคืนวันหนึ่งท่านนั่งสมาธิและได้เห็นรูปพระรอดปรากฏขึ้นในนิมิตนั้น รุ่งเช้าหลังจากฉันภัตตาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้วท่านได้คำนึงถึงนิมิตนั้น ท่านได้พิจารณาว่าถ้าสร้างพระรอดเลียนแบบของเก่าก็จะไม่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง อีกทั้งจะกลายเป็นว่ารูปแบบซ้ำกันเหมือนเลียนแบบของเดิม ท่านจึงเอาสัญญาลักษณ์ อ. ซึ่งเป็นตัวอักขระสำคัญที่ทุกคนจะต้องใช้ตัว อ. นี้ รวมเข้าไปในชื่อของทุกคน คือ อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ โอม ซึ่งเป็นอักขระนะโม มี ๙ ตัว เท่ากับโลกุตระธรรมของพระสัมมาสัมมาพุทธเจ้า อีกทั้งเป็นชื่อของท่านด้วย ท่านจึงได้รวบรวมมวลสารต่าง ๆ ในสมัยที่ท่าน เดินธุดงค์ปฏิบัติธรรมไปในสถานที่ต่างๆ เช่น ใบลานจารอักขระธรรมของวัดที่หักชำรุด เอามาบดรวมกันเพื่อทำผงพระรอด ผสมกับดินสังเวชนียสถานและดินที่วังหัวกวงซึ่งเป็นดินสร้างพระของเมืองลำพูน แต่โบราณกาลมา ได้สร้างพระรอดหลัง อ. ขึ้นจนสำเร็จและทำพิธีพุทธาภิเษก โดยได้นิมนต์พระสงฆ์คณาจารย์แห่งเมืองลำพูนมาทำพิธีพุทธาภิเษก เป็นเวลาหนึ่งเดือนกับเก้าวันเก้าคืน และได้แจกให้ญาติโยมในพิธีฉลองพระอุโบสถหลังใหม่ หลังจากที่ญาติโยมได้รับแจกพระกันไปโดยทั่วถึงแล้วต่างก็เกิดปรากฏการณ์อภินิหารแก่ผู้ที่ได้รับแจกไปดังนี้...

#เรื่องราวอัศจรรย์และอภินิหารพระรอดหลังอ.

#เรื่องที่1ตำรวจถูกยิง

นายดาบตำรวจวิสูตร ประจำสถานีตำรวจภูธรแม่ทา จังหวัดลำพูน 

ถูกยิงด้านหลังขณะเข้าจับกุมยาบ้า หมดสติไปสองวัน ในวันที่สามจึงฟื้นคืนสติเหมือนคนนอนหลับ ไม่ปรากฏแผลตามร่างกายแต่อย่างใด

#เรื่องที่2คนจะคลอดบุตร

นางนภาภรณ์ บ้านฮ่องกอม่วง อ.เมือง จ.ลำพูน ตั้งครรภ์เลยกำหนดคลอดมาเป็นเวลานานพอสมควร ญาติจึงนำส่งโรงพยาบาลแมคคอมิค ผลการตรวจปรากฎว่าเด็กขวางลำตัว ขณะเตรียมตัวรอเข้าห้องผ่าตัด แม่ของนางนภาภรณ์ได้ระลึกถึงพระรอดหลัง อ.ได้ เพราะได้ยินท่านอาจารย์พูดว่า ถ้าใครมีปัญหาอะไรที่สาหัสให้เอาพระรอดหลัง อ. นี้ตั้งสัจจะอธิษฐานทำน้ำพระพุทธมนต์นำไปดื่มกินหรืออาบ โดยเอาพระรอดแก่วงลงไปในน้ำเพื่อทำน้ำพระพุทธมนต์ มารดาของนางนภาภรณ์ก็ทำเช่นนั้น เพราะพระรอดได้ผ่านการอาบน้ำว่าน ๑๐๘ ชนิดและน้ำมันมนต์ผ่านการทำพิธีมาเรียบร้อยแล้ว แม่ของนางนภาภรณ์จึงนำน้ำมนต์นั้นมาให้นางนภาภรณ์ดื่มกิน ลูบหัว ลูบหน้า ลูบท้อง ของนางนภาภรณ์ ปรากฏเป็นที่อัศจรรย์ว่า ลูกของนางนภาภรณ์ คลอดออกมาอย่างง่ายดาย โดยไม่ต้องทำการผ่าตัด

#เรื่องที่3อุบัติเหตุรถชน

นายสวัสดิ์ สันตติภัค คนบ้านพระคงฤาษี ในเมืองลำพูน อายุ ๖๐ ปีถูกรถกระบะชนกลางลำตัวขณะขับขี่จักรยานสองล้อตัดหน้ารถ เพราะไม่เห็นรถกระบะด้วยสายตาไม่ดีรถกระบะชนเต็มที่ ปรากฏว่า ขาหัก๓ท่อนโดยไม่มีบาดแผลอื่นใด หมดสติไปรู้สึกตัวที่โรงพยาบาล พอรู้สึกตัวก็คลำหาพระรอดหลัง อ. ยกมือท่วมหัวพรางนึกในใจว่า รอดตายพระบารมีพระรอดหลังอ. คุ้มครองหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ยังโดนรถมอเตอร์ไซค์ชนอีก ๒ ครั้งแต่ก็รอดมาได้โดยไม่เป็นอะไร

#เรื่องที่4พระรอดช่วยคนฟันปลอมติดคอ

นายบุญชื่น บ้านต้นเหียง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ รับประทานอาหารเสร็จในวันหนึ่งแล้วลุกมาบ้วนปาก ขณะกรั้วคอล้างปากฟันปลอมที่ใส่อยู่ประจำเกิดหลุดออกจากเหงือกที่ยึดอยู่ แล้วไหลลงไปติดอยู่ที่หลอดลม เจ็บปวดสุดแสนสาหัสทำอย่างไรก็ไม่อาจสามารถเอาออกมาได้ ภรรยาจึงนำส่งโรงพยาบาลมหาราชเชียงใหม่ แพทย์ได้ทำการ x – ray ผลปรากฏว่าฟันปลอมไปติดค้างอยู่ที่หลอดลม หมอลงความเห็นว่าต้องผ่าตัดลำคอเพื่อเอาฟันปลอมออกมา ในขณะที่กำลังรอการผ่าตัด นายบุญชื่นได้รับความทรมานอย่างสุดแสนสาหัส จึงลงความเห็นให้ผ่าตัดด่วน ขณะที่รอหมอภรรยานายบุญชื่นซึ่งแขวนพระรอดหลังอ.ไว้ นึกขึ้นมาได้จึงเดินไปเอาน้ำจากที่ดื่มน้ำบริการของโรงพยาบาลมหาราช แล้วนำพระรอดหลัง อ. มาอธิษฐานว่า

“ หากพระรอดหลัง อ นี้ศักดิ์สิทธิ์จริงขอให้ฟันปลอมของนายบุญชื่นหลุดออกมาโดยปาฏิหารย์ ”

แล้วภรรยาจึงนำพระรอดหลัง อ.

แก่วงลงไปในน้ำเพื่อทำน้ำพระพุทธมนต์ แล้วให้นายบุญชื่นอธิษฐานดื่ม ประมาณครู่หนึ่งหลังจากที่นายบุญชื่อดื่มน้ำเข้าไปแล้วมีอาการคลื่นไส้ อยากอาเจียรอย่างรุนแรง นายบุญชื่นจึงเดินไปที่ถังขยะ ด้วยความทุรนทุรายแล้วอาเจียรออกมาอย่างหนัก ปรากฏว่า ฟันปลอมได้หลุดมากับการอาเจียรในครั้งนั้นโดยน่าอัศจรรย์ นายบุญชื่นได้หยิบเอาฟันปลอมมาทั้งน้ำหูน้ำตา แล้วนำออกมาเพ่งดู ขณะนั้นพอดีกับพยาบาลเรียกให้ไปเข้าห้องผ่าตัด นายบุญชื่นจึงเดินไปหาพร้อมกับยื่นฟันปลอมให้พยาบาลที่จะนำเข้าห้องผ่าตัดดู แล้วบอกว่า “ผมไม่ผ่าแล้ว ฟันผมหลุดออกมาแล้ว” พยาบาลมองดูดด้วยความงุนงงว่ามันหลุดออกมาได้อย่างไร? จึงถามนายบุญชื่นว่ามันหลุดออกมาได้อย่างไร? ภรรยาจึงเล่าเรื่องเอาพระรอดหลังอ.ทำน้ำมนต์ให้พยาบาลฟัง เรื่องนี้จึงเป็นที่ฮือฮาและเล่าขานกันมากในโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ครับ

#เรื่องที่5ตำรวจได้ลาภ

รตต.รัตน์ บุญชู ประจำกองกำกับการตำรวจภูธร จว.ลำพูน เป็นผู้มีความศรัทธาในตัวพระอาจารย์อินทรเป็นอย่างยิ่ง ตอนพักกลางวันของทุกวันหลังจากรับประทานอาหารแล้วก็จะมาไหว้พระสวดมนต์ แล้วนั่งสมาธิภาวนาเป็นประจำทุกวัน วันหนึ่งได้ยินกิตติศัพท์พระรอดหลังอ. จึงมาขอต่อท่านอาจารย์ไป๑องค์แล้วจึงนำไปใส่กรอบติดตัว ในขณะที่รับพระไปนั้น ตั้งสัตย์อธิษฐานว่า ขอให้ได้เลื่อนยศภายในเร็ววัน ต่อมาอีก๒อาทิตย์ รตต.รัตน์ บุญชู ได้มาที่วัดเพื่อถวายสังฆทาน แล้วบอกท่านอาจารย์ว่า “ใครว่าพระรอดหลังอ. รอดจากจากโชคจากลาภผมไม่เชื่อเด็ดขาด ท่านอาจารย์ครับวันนี้ผมได้เลื่อนเป็น รตท. แล้วครับ”

#เรื่องที่6พระธาตุเสด็จอยู่ในกรอบพระรอด

นายถวิล ท้าวรอม

(ร้านถวิลท้าวรอม) บ้านป่าซาง ได้มาช่วยกดพิมพ์พระรอดหลังอ. ได้นำพระรอดหลังอ.ที่พระอาจารย์อินทรเป็นผู้กดเอง ใส่กรอบแขวนติดตัวไว้ อุปนิสัยของนายถวิลเป็นคนใจบุญสุนทานหมั่นปฏิบัติภาวนาเป็นประจำทุกวัน หลังจากนั้นไม่นานพระธาตุได้เสด็จมาอยู่ในกรอบกับองค์พระรอดหลังอ. เป็นที่น่าอัศจรรย์ (เมื่อมองดูจะเห็นแต่เศียรพระรอดหลังอ. ส่วนองค์พระมองไม่เห็น เห็นแต่พระธาตุ)

#เรื่องที่7แสงเลเซอร์ยิงไม่เข้า

คุณวิภา องค์มหัสมงคล 

ผู้พิพากษาศาลสมทบจังหวัดนนทบุรี ได้บูชาพระรอดหลังอ.

เนื้ทองคำไป๑ องค์ วันหนึ่งได้ไปที่โรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจรักษาต้อกระจกตา หมอนัดวันให้มาทำการรักษา เมื่อถึงวันนัดก่อนออกจากบ้าน คุณวิภาได้ยกพระขึ้นจบพร้อมกับอธิฐานขอบารมีพระรอดหลังอ.คุ้มครอง อย่าได้มีอันตรายใดใดต่อดวงตาเลย ที่โรงพยาบาล หมอทำการรักษาโดยการยิงแสงเลเซอร์เพื่อรักษาต้อกระจก พอเริ่มทำการรักษาหมอยิงเลเซ่อร์๒-๓ ครั้ง ปรากฏว่าเครื่องยิงหยุดการทำงานเป็นที่น่าอัศจรรย์ หมอได้ตรวจสอบเครื่องยิ่งเลเซ่อร์ก็ไม่พบสิ่งผิดปรกติแต่อย่างใดหมอจึงถามคุณวิภาว่า "คุณแขวนพระอะไรไว้?"

คุณวิภาตอบว่า “แขวนพระรอดหลังอ. และได้อธิษฐานก่อนออกจากบ้านมาพบหมอ” สร้างความงุนงงให้กับวิทยาศาสตร์การแพทย์เป็นอย่างยิ่งครับ

#เรื่องที่8รถชนที่มาเลเซีย

มิสเตอร์ กูบูเซ็ง เจ้าของบริษัท ประเทศมาเลเซีย ได้ส่งจดหมายเป็นภาษาอังกฤษถึงท่านอาจารย์อินทรว่า มารดาของมิสเตอร์กูบูเซ็งไปออกกำลังกายตอนเช้าที่ Park หลังจากเสร็จกิจกรรมแล้วได้ขี่จักรยานสองล้อเพื่อเดินทางกลับบ้าน ขณะเดินทางกลับบ้านถูกรถยนต์ชนอย่างแรง ด้วยแรงกระแทก มารดาของมิสเตอร์กูบูเซ็งกระเด็นไปไกลหลายตลบเป็นที่น่าอัศจรรย์ว่า ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด มารดาของมิสเตอร์กูบูเซ็งจึงให้มิสเตอร์เซ็งเขียนจดหมายเล่าเรื่อง ประสบการณ์เหลือเชื่อให้ทางวัดสันป่ายางหลวงได้ทราบ พร้อมทั้งขอบคุณบารมีพระรอดหลังอ. ที่ช่วยให้ปลอดภัยจากอุบัติเหตุ

ปาฏิหารณ์ ที่เกิดจากมีมากมายหลายเรื่องหลายประการจนไม่สามารถนำมากล่าวได้หมด ผู้ที่นำไปบูชาแล้วเท่านั้นจึงได้พบความอัศจรรย์และปาฏิหารย์ต่างๆของพระรอดหลัง อ.

#เรื่องที่9อมพระไปเกณฑ์ทหาร

เมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๔๗ 

นางอรวรรณ จินวงค์ อยู่บ้านเลขที่ ๕๖ หมู่ ๗ ต.นาสัก อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง ได้มากราบนมัสการครูบาอินทรที่วัดสันป่ายางหลวง เล่าถึงปฏิหาริย์ของพระรอดหลังอ.ว่า ในปี ๒๕๔๓ หลานชาย (นายภุชพงษ์ ไชยเชียงของ อยู่บ้านเลขที่ ๕๔ หมู่ ๕ ต.นาสัก อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง) จะต้องไปเกณฑ์ทหาร ได้มารำพึงรำพรรณกลัวจะติทหารเพราะทางบ้านไม่มีใครดูแลครอบครัว ถ้าถูกเกณฑ์ครอบครัวจะเดือดร้อน นางอรวรรณก็นึกถึงพระรอดที่ได้รับแจกเมื่อ ปี ๒๕๓๐ ได้มอบให้นายภุชพงษ์นำติดตัวไปในการคัดเลือกเกณฑ์ทหาร เมื่อเวลาไปจับฉลากใบดำใบแดง ให้เอาพระรอดอมใส่ปาก แล้วกลั้นหายใจไว้ นึกถึงพระรอดหลังอ. ขอให้รอดจากการเกณฑ์ทหารจึงค่อยล้วงจับฉลาก เมื่อเวลาที่นายภุชพงษ์ได้จับฉลาก ก็ได้นำองค์พระรอดอมไว้แล้วอธิษฐานตามคำบอกเล่าของน้าอรวรรณ พอเดินเข้าไป ยังไม่ได้จับฉลาก นายทหารผู้ควบคุมการจับฉลากก็บอกให้นายภุชพงษ์หยุดก่อน แล้วบอกกับนายภุชพงษ์ว่า “ เฮ้ย หน้าเอ็งมันเหมือนยักษ์ เหมือนผี ทำไมหน้าเอ็งถึงน่าเกลียดน่ากลัว ต้องเป็นคนบุคลิกดีเขาจึงจะคัดเลือก แล้วไล่นายภุชพงษ์กลับบ้าน” เพราะนายทหารที่ทำหน้าที่จับฉลากได้มองเห็นหน้านายภุชพงษ์เป็นหน้ายัก์หน้าผี ซึ่งตามความเป็นจริงนายภุชพงษ์เป็นคนรูปงาม ไม่ขี้รี้ขี้เหร่ คงเป็นเพราะบารมีของพระรอดหลังอ. ทำให้หน้าของนายภุชพงษ์เปลี่ยนไป จึงไม่ต้องจับฉลาก เป็นปรากฏการณ์ที่นอกเหนือเหตุผลจริงๆ

บันทึกเพิ่มเติม

อ.ทำนุ รัตนันต์ บันทึกจากคำบอกเล่าของนางอรวรรณ ซึ่งเดินทางมาพร้อมกับสามีและแม่สามี(ป้าจิน) สำนวนการเล่าเรื่องของครูบาอินทร ทำนุ รัตนันต์ เรียบเรียงและบันทึกเมื่อ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๔๗

#เรื่องที่10ปาฏิหารย์การทำพระรอดหลังอ. 

เนื้อดิน , เนื้อทองสำริด 

" รุ่นปาฏิหาริย์ระฆังหลวง "

คืนวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๔๗ 

นายธรรมภณ ใหม่วัน(ช่างโหน่ง) ช่างหล่อระฆัง ได้รับอนุญาตจากครูบาอินทรให้สร้างแม่พิมพ์พระรอดหลังอ. ซึ่งครูบาท่านได้ใช้ขี้ผึ้งแกะพระรอดด้วยตัวท่านเอง และได้มอบให้ช่างโหน่งนำไปหล่อเป็นแม่พิมพ์องค์พระรอดหลังอ.

" รุ่นปาฏิหาริย์ระฆังหลวง "

ช่างโหน่งจึงได้เอาพระพิมพ์ขี้ผึ้งนั้นไปทำการหล่อด้วยเงิน โดยตั้งใจว่าจะทำออกมา ๓ องค์ พอนำเนื้อเงินมาหลอเพื่อหล่อเป็นพระแม่พิมพ์แล้วปรากฏว่าเสียทั้ง๓องค์ไม่ได้สักองค์ นายช่างโหน่งก็เอะใจว่า ครูบาท่านให้ทำองค์เดียวแต่เราทำ๓องค์ เป็นการฝืนคำสั่งท่านจึงทำให้การหล่อพระไม่สำเร็จ จึงตั้งสัตย์อธิษฐานใหม่ จุดธูปเทียนบอกกล่าว แล้วทำการหล่อพระรอดแม่พิมพ์ ผลปรากฏว่าหล่อได้สำเร็จตามนั้นดังประสงค์ ซึ่งเป็นพระรอดแม่พิมพ์ที่ใช้ในการทำพระรอด

" รุ่นปาฏิหาริย์ระฆังหลวง "

ในเวลาต่อมาครูบาท่านได้บอกให้ช่างโหน่งทำการหล่อพระรอดเนื้อสัมฤทธิ์ชนวนระฆังหลวงออกมาก่อน ๑ องค์ เพื่อถ่ายรูปไปประกอบเอกสารเผยแพร่การสร้างพระรอดหลัง อ.รุ่นระฆังหลวงปฏิหาริย์ต่อสาธุชนทั่วไป ซึ่งทางโรงพิมพ์จะต้องได้รูปพระรอดเนื้อสัมฤทธิ์ชนวนระฆังหลวง นายช่างโหน่งได้ทำพิมพ์พระรอดด้วยขี้ผึ้งขึ้นมามากมายนับจำนวนได้ ๑๙ ช่อๆละ ๑๘ องค์เป็นจำนวน ๒๔๒ จะองค์ 

โดยช่างโหน่งคิดว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาในการเหวี่ยงพระออกมา ซึ่งการเผาหุ่นเพียงองค์เดียวไม่คุ้มค่า เสียเวลามาก จึงคิดว่าเผาทีเดียวจะได้รวดเร็วขึ้น ในเวลา ๑๖.๐๐ น. จึงได้ทำการเหวี่ยงพระ ผลปรากฏว่าพระที่ออกมาทั้ง ๑๙ กระบอก(ช่อ) พระทุกองค์มีรูพรุนไปทุกองค์ ไม่ได้แม้แต่สักองค์เดียว นายช่างโหน่งมีความกระวนกระวายใจเป็นอันมาก เพราะนัดครูบาเพื่อเอามาส่งในวันรุ่งขึ้น( ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๗) เพื่อทำการถ่ายรูป คืนวันที่ ๑๗ ทั้งคืน นายช่างโหน่งได้ทำการเทพระเพื่อให้ได้พระรอดเนื้อสัมฤทธิ์ชนวนระฆังเพียงองค์เดียวก็ไม่ได้ จึงนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้จุดธูปเทียนบอกกล่าวขอขมาแก่เจ้าแม่จามเทวีและเทพยาดาฟ้าดิน จึงได้นำเอาธูปเทียนไปกราบที่เตาเหวี่ยงพระรอด ซึ่งช่างโหน่งบอกว่า “ผมได้เอาธูปเทียนไปจุดที่เตาหลอมเหวี่ยงอย่างไม่อายใคร ซึ่งบางคนอาจจะเห็นว่าผมบ้า แต่เพราะผมมีประสบการณ์จากระฆังหลวงแล้ว ผมจึงได้ไปขอขมาในการทำพระรอด โดยอธิษฐานขอให้พระรอดออกมา ๒ องค์ก่อน คือกันเสีย ๑ องค์ โดยเผาเพียง ๒ องค์เท่านั้น “

ในเวลาใกล้เที่ยงคืนของวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๔๗ ทำพิธีขอขมาเสร็จ จึงได้ทำการหลอมทองสัมฤทธิ์ระฆังหลวงแล้วทำการเหวี่ยง ผลปรากฏว่าได้พระออกมา ๒ องค์ ซึ่งสมบูรณ์สวยงามตามที่ต้องการทันเวลาที่จะมอบให้ครูบาเพื่อนำไปถ่ายรูปในตอนเช้า

ในตอนเช้า (๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๗ เวลา ๑๐.๑๐ น.) ช่างโหน่งได้นำพระมาที่วัดสันป่ายางหลวง ซึ่งในขณะนั้นท่านครูบาอินทรพร้อมด้วยคณะสงฆ์กำลังลงโบสถ์ฟังปาฏิโมกข์ นายช่างโหน่งได้เล่าเรื่องปาฏิหารย์นี้ให้ข้าพเจ้า(อ.ทำนุ รัตนันต์)ฟังและพูดกับข้าพเจ้าว่า “พระของครูบานี้ ทำให้ผมใจหายใจค่ำเหมือนกับการหล่อระฆังอีกแล้ว”

บันทึกเพิ่มเติม

หลังเพลได้นมัสการเล่าให้ครูบาอินทรฟังพร้อมกับขอสำนวนการเล่าเรื่องของท่านและได้ทำการบันทึกเรื่องราวทั้งหมดในวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๗ เวลา ๑๔.๐๐ น.

ทำนุ รัตนันต์

เรียบเรียง บันทึก จากคำบอกเล่าของสล่าโหน่ง

เมื่อ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๗

เรื่องราวอภินิหารของพระรอดหลังอ.ทั้ง10เรื่องที่ผู้เขียนได้กล่าวมานี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งในหลายๆเรื่องราวของอิทธิปาฏิหาริย์พระรอดหลัง อ. ของ

ท่านพระครูปัญญาธรรมวัฒน์

(ครูบาอินทร ปญฺญาวฑฺฒโน)

วัดสันป่ายางหลวง อ.เมือง จ.ลำพูน

ที่ผู้เขียนได้ยกเอามาเพียงบางส่วนเท่านั้นครับ ยังมีอีกหลายเรื่องราวให้ท่านผู้มีจิตศรัทธาได้อ่าน ท่านสามารถเสริชหาได้ในประวัติความเป็นมาของพระรอดหลัง อ. ได้ทางgoogleหรือทางเพจของวัดสันป่ายางหลวงได้เลยครับผม สุดท้ายนีต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่านจนจบด้วยนะครับ

ปล.เรื่องราวทั้งหมดนี้คัดลอกมาจาก หนังสือ "แม่หม่อนเล่าและย้อนอดีตวัดสันป่ายางหลวง" 

จากนิมิตของคุณไพศาล แสนไชย เรียบเรียงโดย คุณประสิทธิ์ เพชรรักษ์ ทั้งหมดครับผม