ตะกรุดเทวดาขี่เสือ เนื้อทองคำ ลพ.น้อย วัดป่ายาง  อ.ลับแล จ.อุตรดิดถ์  ดอกนี้สภาพสวยสมบูรณ์  เห็นรอยจาร ยันต์ของ ลพ.น้อย ฯ ด้านในลึกชัดเจน ขนาดยาว 3 น้ิว เส้นผ่าศุนย์กลาง 1 ซม. เลี่ยมทอง สามห่วงเป็นข้อกลางคล้องพระ สภาพพร้อมใช้หายากยิ่งนัก

          ประวัติจากคำบอกเล่าของชาวบ้านระบุว่า ลพ.น้อยฯ ท่านอพยพมาจากเวียงจันทน์ ประเทศลาว ในคราวกบฏเจ้าอนุวงศ์ ในสมัยรัชกาลที่ 3 ตั้งแต่เด็กท่านได้บวชเป็นสามเณรและเล่าเรียนตำราเวทมนต์ที่วัดน้ำใส ต.ชัย

จุมพล  อ.ลับแล  จ.อุตรดิดถ์ เพราะสมัยนั้นวัดน้ำใส ถือว่าเป็นสำนักตักศิลาของเมืองลับแล  ลพ.น้อยฯ ได้ศึกษาจนมีความรู้ที่แตกฉานมีความสามารถด้านสวดมนต์ คาถา และภาาาบาลี สันสกฤต ตลอดจนเรื่องคำสอนในด้านธรรมะ นอกจากนี้ยังเป็นพระภิกษุที่ทรงวิทยาคุณมากท่านหนึ่งและที่ทำใ้ท่านเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายอีกด้านหนึ่งโดยเฉพาะเรื่องเครื่องรางของขลังของท่านที่กล่าวขานจนโด่งดังคือ " พระกรุดเทวดาขี่เสือ" 

          จากคำบอกเล่าของอาจารย์หิรัญ  แสวงรุจิธรรม  เล่าถึงเรื่องตะกรุดของ ลพ.น้อยฯ ว่าบิดาของอาจารย์ชื่อว่า ขุนแสวงรุจิธรรม ( เจ็กงอก  แซ่เตีย ) มีศักดิ์เป็นน้องภรรยาของพระศรีพนมมาศนายอำเภอลับแลขณะนั้น ได้เคยขอให้ ลพ.น้อย ฯ ทำตะกรุดให้ และเมื่อไปรับตะกรุดจากท่านปรากฏว่าขณะที่กำลังเอื้อมมือรับตะกรุด ลพ.น้อยฯ กำลังส่งให้แต่ท่านแกล้งทำตะกรุดหล่น เมื่อขุนแสวงฯก้มลงเก็บ ลพ.น้อยฯ  ก็พุ่งด้วยหอกใบข้าวไปที่ลำตัวขุนแสวงฯอย่างรุนแรงและแทงซ้ำอีกหลายครั้ง จนกระทั่งขุนแสวงฯร้องขึ้นว่า " จะให้ดีๆก็ไม่ได้  ทำไมต้องเอาหอกมาแทงอั้วด้วย"  และเป็นที่น่าอัศจรรย์ ที่ร่างกายของขุนแสวงฯ ไม่มีบาดแผลจากการทดสอบของหลวงพ่อแต่อย่างใด 

          ต่อมามีเหตุการอีกครั้งหนึ่งเมื่อครั้งที่พระศรีพนมมาศขี่ม้าออกตรวจราชการที่โรงสุราแห่งหนึ่งได้ถูกคนร้ายลอบยิงที่บ้านหนองคำห้อย  จนตกจากหลังม้า แต่กลับไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใดเพราะในวันนั้น ท่านได้อาราธนาตะกรุด ของ ลพ.น้อยฯ ติดตัวไปด้วย ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตะกรุดของ ลพ.น้อย ฯ ก็เป็นที่โจษจันถึงเรื่องคงกระพันชาตรี  ตะกรุดที่ท่านสร้างที่พบ มีทั้ง ตะกรุดเทวดาขี่เสือ คนขี่เสือ และมีรูปเสืออย่างเดียว  ฯลฯ   อนึง ลพ.น้อยฯ มรณภาพลงเมือประมาณปี พ.ศ.2470  

 (ขอขอบคุณข้อมูลจากหนังสือพระเครื่องเมืองอุตรดิดถ์ ของชมรมพระเครื่องเมืองอุตรดิดถ์ พ.ศ.2551 )